Ciekawe miejsca

Każdemu, a przynajmniej większości użytkowników forum Shirotsuki, podoba się co najmniej jedno miejsce w Japonii. Często bywają to świątynie, ogrody, albo po prostu całe miasta. Do głównych ośrodków naszego zainteresowania należy między innymi Tokio i Kioto. Można by powiedzieć, że to najbardziej znane miejsca w kraju wiśni. Jednak czy to, aby na pewno wszystkie, którymi jesteśmy zainteresowani? Jaka jest wasza opinia na ten temat?

Nio wiesz jest bardzo dużo znanych miejsc w Japonii, ale z czasem ludzie o nich zapominają np Nagasaki i Hiroshima- jak zapytasz typowego wieśniaka <sorki jeżeli kogos obraziłam, w końcu POWINNIŚMY być tolerancyjni> to wątpię żeby powiedział ci dokładnie wszystko na ten temat...

tak jedynę co możeby kojarzyli to że bomba tam "wylądowała"

masz racje Ayame w 100% co do twojego postu o bombce

te miejsca są tylko sławne historycznie

a co powiecie o Kyoto?

a może ty coś powiesz ?????

hmm... może wy najpierw coś powiecie, bo nie chcę żebym tylko ja tutaj pisała, to powinny być nasze przemyślenia!

Na dobry początek, krótki wstęp:

Kioto (jap. Kyōto-shi?, dosłownie stolica stolica lub stolica stolic) – miasto w zachodniej części japońskiej wyspy Honsiu, stolica prefektury Kioto, dawniej stolica Japonii i siedziba cesarza. Kioto jest częścią obszaru metropolitalnego Keihanshin zamieszkiwanego przez ok. 18 mln osób.
Pomimo dowodów archeologicznych na istnienie pierwszych osad na wyspach japońskich około 10.000 p.n.e., stosunkowo niewiele wiadomo na temat działań ludzi na tych terenach przed VI w. W VIII w., gdy silne duchowieństwo buddyjskie zaczęło mieszać się w sprawy rządu, cesarz postanowił przenieść stolicę do regionu bez wpływów buddyjskich.
Nowe miasto, Heiankyō ("stolica Heian", co znaczy "Stolica Pokoju"), zostało siedzibą dworu cesarskiego w 794 r. na polecenie cesarza Kanmu, który zdecydował się opuścić Nagaokę, krótkotrwałą siedzibę dworu po porzuceniu Nary. Później nazwa miasta została zmieniona na Kyōto ("stolica"). Odtąd miasto nieprzerwanie przez ponad tysiąc lat było ośrodkiem wyrafinowanej, dworskiej kultury, raz tracąc, a raz zyskując rzeczywistą rolę stołeczną za sprawą zmieniających siedzibę szogunów, od 1192 r. prawdziwych władców kraju.
Pierwszy okres rozkwitu miasta przypada na trzysta lat po założeniu, w szczególności w tzw. okresie dominacji rodu Fujiwara (tzw. właściwy okres Heian, X-XI w.).
Miasto z VIII w. zostało wzniesione na planie prostokąta o bokach 5 km (NS) i 4 km (WZ), pociętego regularną siatką ulic.
Większe z nich zostały ponumerowane: północną granicą miasta była dzisiejsza Ichijō-dōri ("pierwsza ulica"), a południową – dzisiejsza Kujō-ōji ("dziewiąta aleja").
W układzie przestrzennym naśladowano starożytną chińską stolicę z dynastii Tang, Changan (obecnie Xi'an), w zgodzie z tradycyjną chińską geomancją, z Pałacem Cesarskim położonym na północy i zwróconym na południe.
Orientacja Pałacu jest przyczyną, dla której Sakyō-ku ("Lewa Stolica") jest na wschodzie, Ukyō-ku ("Prawa Stolica") jest na zachodzie. Pierwotnie Pałac znajdował się cokolwiek na północ od obecnego zamku szogunów Nijō-jō, w obrębie którego wypadłby południowo-wschodni narożnik kompleksu. Sama siedziba cesarska składał się z ufortyfikowanego prostokąta Wielkiego Pałacu Daidairi), w obrębie którego osiowo umieszczono zespół urzędowy (Chōdō-in), na zachód od niego zespół recepcyjny (Buraku-in), a na północ – Pałac Wewnętrzny (Dairi).
Oś Pałacu wyznaczała monumentalna ulica, szeroka na 85 m Suzaku-ōji rozpoczynająca się od bramy Wielkiego Pałacu Suzakumon, a zamknięta od południa bramą Rashōmon (przy Kujō-ōji).
Pozostałością dawnego układu jest świątynia Tō-ji, czyli "wschodnia", choć leży ona na zachód od dzisiejszej głównej osi kompozycji miasta. Miasto pełne było świątyń buddyjskich i chramów sintoistycznych, pałaców i willi otoczonych ogrodami. W XII w. Kioto liczyło prawie pół miliona mieszkańców.
Pałac Cesarski ulegał kolejnym pożarom; po opuszczeniu przez monarchę w 1177 r., popadł w ruinę i nie zachował się. Z czasem również układ przestrzenny Heian-kyō uległ zatarciu. Próbowano jedynie później odtworzyć znane z przekazów formy architektury w innych kontekstach i na nowych miejscach. Funkcja rezydencji cesarskiej przeszła na wcześniejszą rezydencję rodu Fujiwara.

Okres Muromachi :

Na epokę Muromachi przypada ewolucja układu przestrzennego miasta. Stopniowo zagospodarowywano wschodni (lewy) brzeg rzeki Kamo, która stawała się w ten sposób jego osią. Jednocześnie zachodnia połowa układu dawnego Heian-kyō została opuszczona, do czego przyczyniły się liczne pożary, trzęsienia ziemi, a ponadto czynniki naturalne: teren okazał się podmokły i był zalewany podczas powodzi. Miasto przesunęło się zatem na część wschodnią dawnego układu i wykroczyło poza jego granice.
W 1378 r. do dzielnicy Muromachi przeniósł się dwór szoguna Yoshimitsu Ashikaga, który był wybitnym znawcą i mecenasem sztuki. Zawdzięczamy mu m.in. rezydencje podmiejskie willę podmiejską "Złoty Pawilon" (Kinkaku, obecnie świątynia) - jeden z najbardziej znanych zabytków Kioto.

Miasto zostało doszczętnie zniszczone w "Wojnie Ōnin" w l. 1467-77 i nie podniosło się z upadku aż do połowy XVI w. Ludność licząca pierwotnie 900 tys. osób w wyniku wojny zmalała do 40 tys. Natychmiast po ustaniu wojny szogun Yoshimasa Ashikaga (prawnuk Yoshimitsu), nie bacząc na stan kraju i miasta, przystąpił do wznoszenia nowych siedzib - powstał wówczas "Srebrny Pawilon" (Ginkaku). Upowszechnienie　się ascetycznej filozofii zen zaowocowało nowymi trendami w architekturze i ogrodnictwie. Ich wyrazem jest ogród skalny przy "Świątyni Spokoju Smoka" ( Ryōanji, 1499)
Ginkaku:

Okres Azuchi-Momoyama:

Ze wspaniałością rezydencji kontrastował wygląd samego miasta. Hiszpański misjonarz, Św. Franciszek Ksawery, jeszcze w 1515 r. opisał je tak: "Dzisiaj większość Kioto jest w ruinie spowodowanej wojnami. Wielu ludzi mówiło nam, że kiedyś było w nim 80 tysięcy domów. Wydaje mi się, że było tak naprawdę, sądząc z wielkich rozmiarów tego miasta". Nawet jednak nastanie silnych rządów Nobunaga Oda w 1568 r. nie przyniosło spokoju: nowy władca dążąc do złamania oporu spalił północną część miasta i zrównał z ziemią klasztor wojowniczych mnichów na Hiei-zan, Enryaku-ji (zginęło ok. 25 tysięcy ludzi, 1571). Główną siedzibą Nobunagi stało się nie Kioto, ale nowowzniesiony Zamek Azuchi nad Jeziorem Biwa. Walcząc z dominacją buddyzmu, Nobunaga popierał chrześcijaństwo: 1576 r. w Kioto powstał pierwszy kościół, a w 1613 miało ono w mieście 5-6 tysięcy wyznawców.
Zamek Azuchi:

Następca Nobunagi, Hideyoshi Toyotomi, bywa uznawany za drugiego założyciela Kioto. Po zjednoczeniu kraju i stłumieniu tlącej się rebelii klanów, Hideyoshi od 1585 r. zajął się odbudową miasta i artystycznym mecenatem. Wytyczono na nowo granice miasta, do 1591 r. umocniono je fortyfikacjami ziemnymi i fosą. Zajęto się też przebudową mostów, których drewnianą konstrukcję oparto tym razem na murowanych filarach. Na terenach dawnego Pałacu Cesarskiego Heian-kyō Hideyoshi wzniósł nową siedzibę, Jurukudai (dosł.: "Pałac Zgromadzonych Przyjemności"), która obejmowała pawilony picia herbaty, ogrody wiśniowe, sceny teatralne Nō. Dziełem koronującym stało się wzniesienie 37-metrowego posągu Buddy w Świątyni.
Wzniesienie w końcu XVI w. dla Hideyoshiego Zamku Fushimi-Momoyama )　na wzgórzach na południowy wschód od miasta spowodowało urbanizację obszaru leżącego na równinie na północ od rzeki Uji, dając początek intensywnie zabudowanej dzielnicy Momoyama. Aż do XIX w. pozostawała ona przestrzennie wyizolowana od głównej struktury Kioto. Ale również strefa podmiejska obfitowała w ważne obiekty: głośne przyjęcie z okazji kwitnienia wiśni Hideyoshi urządził w 1598 r. w rozbudowanej przez siebie Świątyni Daigo-ji w Fushimi po wschodniej stronie wzgórz Higashiyama. Szoguna Hideyoshiego, "Kampaku" (Cesarskiego Regenta") czci się do dzisiaj w specjalnie wzniesionej obok Hōkō-ji Świątyni Toyokuni-jinja (inaczej Hōkoku-jinja, 1599).
Żadna z rezydencji Hideyoshiego - ani miejska, ani podmiejska - nie przetrwała (resztki wyposażenia Jurakudai zachowały się w Świątyni Nishi-Hongan-ji). Wielki posąd Buddy został zniszczony w trzęsieniu ziemi. Tym niemniej, okresowi jego panowania miasto zawdzięcza wiele ze swojego obecnego ukształtowania.
Hideyoshi Toyotomi: