Opowiadanko

Ale w ich umysłach wciąż krążyło pytanie, czy wszystko dojdzie do skutku. Niestety - siłą faktów - kilkoro z jinchuuriki poległo już w starciach z szanowną organizacją kierowaną przez Pain'a.
- Gaara, która właściwie jest godzina? - zapytał nagle blondwłosy zbaczając z głównego wątku ich rozmowy.
- Dochodzi dziewiętnasta, a czemu pytasz?
- O ... - z ust chłopaka wyrwało się lekkie przekleństwo - Zapomniałem! Zapomniałem! - zaczął panikować.
- O czym? - zapytał czerwonowłosy zastanawiając się, czy aby na pewno stoi przed nim ta sama osoba, która przed chwilą miała plany aby założyć organizację przeciw Akatsuki... niestety to był jednak Naruto.
- Miałem przypilnować bliźniaki Kuranei!! - krzyknął i pobiegł w stronę wioski potykając się o niewielki kamień, leżący stosunkowo niedaleko od Gaary.

- no tak.... trzeba sprawiać wrażenie,że nic się nie dzieje...- mruknął na odchodnym Gaara
- Sprawdź kogo możemy jeszcze zwerbować!- krzyknął zza pleców Naruto zanim zupełnie znikną w gąszczu roślin...
"jak zwykle zwalasz robote na innych co?" Pomyślał czerwonowłosy z lekkim uśmiechem na twarzy... Odwrócił sie i poszedł w strone swojej wioski...

Po jego głowie krążyło pytanie kto by się nadawał.
"Shikamaru - pomyślał - zbyt leniwy... Chouji, zbyt głodny... Ino, zbyt dziewczęca... Sakura, zbyt podobna do Godaime... Kiba... no właśnie, Kiba..."

Odwrócił się jeszcze raz i pomyślał, że musi przesłać o swoim pomyśle wiadomość Naruto... ale jak? nie chciał teraz za nim biec, ale musiał mu to jakoś powiedzieć jak najszybciej... Tak, jak najszybciej nie ma teraz czasu do stracenia. Wrócił czym prędzej do wioski i kazał wysłać ptaka z wiadomością do blondyna TYLKO dla blondyna...

ptak o dziwo nie zabłądził i wpadł przez okno do pokoju, w którym chwilowo obradywał Naruto...
- Ja nigdy dzieci nie zrozumiem... - rzucił do siebie przyglądając się bijącym się nawzajem zabawkami bliźniakom kunoichi. Ich matka musiała wyjechać na pilną misję pozostawiając na głowie blondyna 2 nieznośnych rozrabiaków

-hmm?- spojrzał w stronę ptaka...
"Wiadomość od Gaary..." - pomyślał- "aha.... Kiba... dobry pomysł...ale troszkę nie bezpieczny... może cóś wykłapać.. on albo jego pies..."

mała rączka dziecka chwyciła za kawałek papieru, niestety po chwili dostał się on w ręce drugiego malca. Naruto patrzył z rozbawieniem na całą tę sytuację. Kiedy przez otwarte okno wleciał pomarańczowłosy chłopak z wielkim mieczem na plecach. Jego czarna peleryna powiewała na wieczornym wietrze.
- Czyżbym pomylił pokoje - zapytał sam siebie...

blondyn patrzył na niego jak w obrazek.
"czemu ja nie mam takiego stroju... - pomyślał - cóż, chyba by nie pasował do mojej urody"
- Eeee.... gdzie ja jestem? - zapytał nieznajomy.

tymczasem w Suna-gakure Kazekage stał na dachu swojego budynku i patrzył na wioskę... "może już cię nie zobacze... Niedługo musze opuścić tę wioskę i pomóc Naruto tak... tak to najlepsze rozwiązanie...

Nagle niebo rozwarło się i zza obłoków wyłoniła się wielka biała głowa, a kościste palce rozszerzały przejście. Chłopak patrzył w miejsce, gdzie z każdą chwilą nieznana mu postać, a raczej stworzenie przedzierało się do wioski. Tymczasem wszyscy zachowywali się zupełnie normalnie, jakby nie widzieli tego co w tym czasie działo się na niebie. Czyżby Kazekage miał zwidy i to w takich rozmiarów...

Nagle zobaczył jakiś ludzi ubranych na czarno, skaczących po domach w stronę tego stwora... Rozpentała się walka pomiędzy tymi ludźmi a "dziwnym niezindentyfikowanym stworzeniem". Po dłuższej chwili DNS wycofało się w wielkiej dziurze powstałej w niebie. Ludzie ubrani na czarno chwilke rozmawiali z sobą, a potem pobiegli w stronę Konoha-Gakure....

chłopak niewiele się zastanawiał, czy opłaca się mu podążyć za nimi. Jeżeli się pośpieszy może ich w każdej chwili dogonić. A powiadomienie i prośbę o zastąpienie go prześle już z kraju ognia.
Biegł jak oszalał, aby tylko zdążyć na czas. Miał dziwne przeczucie, że jego przyjaciel - Uzumaki Naruto - także jest w to wszystko zamieszany.
Był już wystarczająco blisko, żeby usłyszeć o czym rozmawiają.
- Ken-chan, gdzie właściwie jest Ichi-chan, bo Maki-Maki nic nie wie - powiedziała słodkim głosem różowowłosa dziewczynka, która siedziała na plecach najbardziej umięśnionego z nieznajomych.

-heh.... pewnie się gdzieś nieźle zabawia! - krzyknął wielkolud
- Ciekawe z kim tak się zabawia.......- mruknęła w odpowiedzi różowowłosa
- A może tak po prostu się zgubił?- zaproponował chłopak posiadający czerwone włosy spięte w wysoki kucyk- ten debil jest do tego zdolny....

Tymczasem w Konoha- gakure pomiędzy blondynem a pomarańczowłosym chłopakiem nawiązała się bardzo ciekawa rozmowa....

Siedzieli na sofie i przyglądali dwójce śpiących maluszków. Oba wyglądały tak uroczo, że nie podnosili głosu, żeby przypadkiem ich nie obudzić.
- Skąd ty to potrafisz? - zapytał półszeptem Uzumaki.
- Mam dwie siostry... i starszego ojca.
- A tak w ogóle co ty tu właściwie robisz?

-... sam nie wiem...a tak wogle TO JAK TY MNIE MOŻESZ ZOBACZYĆ! - KRZYKNĄŁ półszeptem....
- nio normalnie.....- odparł blondyn- a co?
- teoretycznie nikt nie powinien mnie zobaczyć, bo dla ludzi jesteśmy nie widzialni...
- aha..... kim ty jesteś?!- odpowiednie pytanie w odpowiednim czasie ^^
- Nazywam sie Kurosaki Ichigo i jestem....

- wiem! ANBU! - krzyknął blondyn. Jego głos prawie obudził śpiące już bliźnięta.
- nie... wole nie wnikać kim właściwie jest ANOBU, czy jak to się tam u was nazywa. W moim świecie, a przynajmniej mogę to tak nazwać istnieją shinigami - bóstwa śmierci, które dbają o równowagę między światem żywych i umarłych...
Blondyn wstał jak oparzony.
- Ty jesteś tu, bo chcesz mnie zabić!

- Wybacz - rzucił niskim tonem - ale nie chciałbym tracić czasu... - dodał po chwili milczenia.
- Dobra... - Uzumaki wrócił na swoje miejsce i dalej wpatrywał się urocze bliźnięta.
- Wiesz, chyba długo sobie nie pośpią - powiedział pomarańczowłosy, kiedy...

cos wywaliło pół domu....
-ale bysze - szepnął blondyn....
- czakaj ty to widzisz....
-nio....

- patrz, kolejny ułom - rzucił Kenpachi